عبادت از دیدگاه نهج البلاغه
درآمد
خداوند انسان را از بین
تمام موجودات انتخاب فرموده وبه او کرامت عطا کرده است: )وَلَقَدْ کَرَّمْنَا بَنِى ءَآدَمَ( اسراء/70. این کرامت، همان کرامت عقل است که انسان
را از سایر موجودات متمایز نموده است. این انسان که خداوند در باره او فرمود: )وَنَفَخْتُ فِیهِ مِنْ رُوحِی( حجر/29 ، توانست منزلت ومقام والایی کسب کند وبه مقام خلیفة الله در زمین:)إِنى جَاعِلٌ فى الأَرْضِ خَلِیفَةً( بقره/30، برسد. پس انسان به فرموده امام علی (ع): "وَ اِعْلَمُوا عِبَادَ اَللَّهِ أَنَّهُ لَمْ یَخْلُقْکُمْ عَبَثاً وَ
لَمْ یُرْسِلْکُمْ هَمَلاً "نهج البلاغه/خطبه193(بدانید که
خداوندتان بیهوده نیافریده و چون اشتران بى ساربان رها ننموده)، عبث وبیهوده
خلق نشده است.